Juliusz Słowacki (1809–1849) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów epoki romantyzmu. Urodził się w Krzemieńcu, a młodość spędził w Wilnie. Studiował prawo na Uniwersytecie Wileńskim, ale jego pasją była literatura.

Podczas Powstania Listopadowego (1830–1831) pełnił rolę emisariusza dyplomatycznego Rządu Narodowego w Paryżu. Po upadku powstania zdecydował się pozostać na emigracji, gdzie tworzył większość swoich dzieł.

Słowacki zasłynął z takich utworów, jak dramaty "Kordian", "Balladyna" czy poematy "Beniowski" i "Anhelli". Jego twórczość łączyła elementy patriotyczne, filozoficzne i mistyczne. Mimo że za życia nie zdobył szerokiego uznania, dziś jest uznawany za jednego z trzech wieszczów narodowych.

Zmarł w Paryżu w wieku 40 lat. Jego spuścizna literacka odgrywa kluczową rolę w polskiej kulturze i historii.